Zostały wyznaczone obszary rozwojowe MOFT i korytarze transportowe MOFT

Zostały wyznaczone obszary rozwojowe MOFT i korytarze transportowe MOFT

Przestrzeń i sposób jej zagospodarowania ma kluczowe znaczenie dla budowy systemu transportowego, ale też dla mobilności czy jakości życia mieszkańców.

SUMP dla MOFT dotyczy bardzo dużego obszaru, pięciu powiatów, w tym 32 gmin, który jak cała Polska boryka się z konsekwencjami występowania różnego rodzaju zjawisk społeczno-gospodarczych, np. suburbanizacji, czy niskiego pokrycia planami miejscowymi.

Rozwój przestrzenny poszczególnych gmin należących do MOFT (ale nie tylko) jest dość swobodny, często nie do końca zaplanowany, związany z własnością gruntów i dowolnością w ich wykorzystaniu, właśnie z braku aktów prawa miejscowego jakimi są miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego.

System transportowy ma szansę działać wydajnie, jeżeli łączy ze sobą tereny intensywnie zagospodarowane, takie, z których korzysta wiele osób, co daje szansę na to, że i z tego systemu będzie korzystało wiele osób. Budowanie połączeń komunikacyjnych w miejscach, gdzie nie ma mieszkańców, jest oczywiście pozbawione sensu.

Dlatego w ramach prac nad SUMP dla MOFT wyznaczono najpierw obszary rozwojowe, czyli te miejsca, które są najintensywniej wykorzystane dziś, lub będą wykorzystywane w niedalekiej przyszłości. Następnie połączono te obszary korytarzami transportowymi różnej rangi, określając jaka oferta przewozowa powinna zostać wypracowana w poszczególnych korytarzach, żeby miały one szansę działać efektywnie.

Na podstawie danych – zaczerpniętych z dokumentów planistycznych, ale także strategicznych i danych społeczno-gospodarczych, m.in. dot. gęstości zaludnienia poszczególnych gmin, czy też rozmieszczenia podmiotów gospodarczych, wyznaczono 5 kategorii obszarów rozwojowych MOFT.

• Kategoria I – Toruń – obszar najlepiej rozwinięty, rdzeń MOFT, regionalny obszar wzrostu, do którego ciążą sąsiednie gminy i powiaty – w ujęciu społecznym i gospodarczym;
• Kategoria II – aglomeracja Torunia – obszar charakteryzujący się relatywnie gęstą zabudową, silnymi powiązaniami społeczno-gospodarczymi z Toruniem (suburbanizacja). Komunikacyjnie jest obsługiwany przez linie podmiejskie i regionalne na głównych ciągach komunikacyjnych;
• Kategoria III – kluczowe miasta MOFT – lokalne obszary wzrostu. Siła ich oddziaływania społeczno-gospodarczego dotyczy przede wszystkim gmin sąsiednich i należących do tych samych powiatów;
• Kategoria IV – obszary rozwinięte umiarkowanie, zlokalizowane przy ważnych dla MOFT szlakach komunikacyjnych, z potencjałem do dalszego rozwoju;
• Pozostałe obszary – obszary relatywnie najsłabiej rozwinięte o mniejszym znaczeniu dla MOFT.

W drugim kroku, do danych o obszarach rozwojowych dodano dane dot. głównych ciągów komunikacyjnych MOFT, obecnych i kluczowych dla jego przyszłego rozwoju, wyznaczając w ten sposób transportowe korytarze rozwojowe.

• Kategoria I – korytarze priorytetowe – prowadzące wzdłuż DK/DW i LK. Łączące miasta powiatowe z Toruniem. Powinny charakteryzować się najlepszą ofertą przewozową;
• Kategoria II – korytarze podstawowe – łączące miasta MOFT trasami alternatywnymi dla korytarzy priorytetowych i łączące mniejsze miasta z Toruniem;
• Kategoria III – korytarze uzupełniające – łączą powiaty MOFT zapewniając obsługę gminom leżącym poza korytarzami priorytetowymi i podstawowymi.

Poza skategoryzowanymi korytarzami i węzłami przesiadkowymi, mogą, a nawet powinny funkcjonować uzupełniające, lokalne połączenia i węzły. Linie dowożące z mniejszych miejscowości do siedziby gmin czy stacji kolejowych, linie typowo szkolne, aglomeracyjne. Podobnie węzły przesiadkowe, umożliwiające np. sprawną przesiadkę z dowozowej, gminnej linii autobusowej na pociąg czy „korytarzową” linię autobusową.

W celu osiągnięcia optymalnych rezultatów, działania zaplanowane do realizacji w ramach SUMP dla MOFT powinny być realizowane priorytetowo w ww. obszarach i korytarzach. Im wyższa kategoria korytarza i obszaru, tym działania powinny być bardziej intensywne, inwestycje powinny być realizowane priorytetowo i z większym natężeniem, a oferta przewozowa powinna być atrakcyjniejsza. Poza wyznaczonymi obszarami i korytarzami możliwa jest także realizacja określonych zadań, ale powinny one mieć bardziej charakter uzupełniający, np. służący dowiezieniu pasażerów do węzłów przesiadkowych na głównych korytarzach.